Oprócz kabli ognioodpornych w systemach przeciwpożarowych i awaryjnych wymagany jest inny rodzaj kabli, które przekazują sygnały do urządzenia sygnalizacyjnego (wskazującego).
Kable sygnalizacji pożaru pracują w wysokiej temperaturze, każdy do 105C, aby wykonać swoją funkcję w zakresie zasilania lub wysyłania sygnałów do określonego urządzenia i obserwuje się, że kable ognioodporne działają w ekstremalnych warunkach, główną różnicą między sygnalizacją pożarową a przewodami ognioodpornymi jest to, że ogień kable alarmowe nie wymagają zachowania integralności obwodu w warunkach pożaru; włącza systemy alarmowe tylko na początku pożaru.
Kabel alarmu przeciwpożarowego jest określony w artykule 760 amerykańskiego krajowego kodeksu elektrycznego „NEC”, a firma haoguang Electric Appliance ma certyfikat UL jako uznany producent.
Kable o niskim zadymieniu i bezhalogenowe
We wszystkich katastrofach pożarowych głównymi przeszkodami w bezpiecznej ewakuacji budynku lub terenu są dymy, halogeny i toksyczne opary tradycyjnych kabli w osłonie PVC. Oprócz testów ognioodporności i uniepalniania istnieją również testy zapewniające maksymalnie bezpieczną ewakuację ludzi bez szkodliwych skutków.
Testy emisji dymu: (IEC 61034, BS EN 61034)
Ten test służy do określenia gęstości dymu. Kabel o długości 1 m jest umieszczany w obudowie o pojemności 3 m3 (nazywa się to testem sześcianu 3 m) i wystawiany na wiązkę światła przez przezroczyste okno. To światło przechodzi przez obudowę do fotokomórki podłączonej do urządzenia rejestrującego w oknie po drugiej stronie.
Po powstaniu pożaru dopuszczalna jest minimalna przepuszczalność światła większa niż 60%. Im wyższa przepuszczalność światła, tym mniej dymu wydziela się podczas pożaru.
Testy emisji gazów kwaśnych: (IEC 60754, BS EN 50267)
Korodujące gazy halogenowe mogą być generowane przez spalanie PCW lub materiałów zawierających chlor. Gaz HCL łączy się z wodą w oczach, jamie ustnej, gardle, nosie i płucach, tworząc kwas chlorowodorowy, który ma szkodliwe skutki i zwiększa liczbę potencjalnych ofiar śmiertelnych w wyniku wdychania tlenku węgla i zubożenia tlenu, dodatkowe zagrożenia istnieją na wszystkich metalowych materiałach i urządzeniach w pobliżu ognia.
IEC 60754-1, BE EN 50267 określa metodę określania ilości gazu chlorowcokwasowego innego niż kwas fluorowodorowy wydzielającego się podczas spalania związku na bazie polimerów chlorowcowanych i związków zawierających chlorowcowane dodatki pobrane z konstrukcji kabli. Halogen obejmuje fluor, chlor, brom, jod i astat. Jeśli wydajność kwasu solnego jest mniejsza niż 5 mg/g, próbka kabla jest klasyfikowana jako LSZH.
IEC 60754-2 określa metodę określania stopnia kwasowości gazów wydzielanych podczas spalania materiałów pobranych z kabli elektrycznych poprzez pomiar pH i przewodności. Ta norma wymaga ważonej wartości pH nie mniejszej niż 4,3 w odniesieniu do 1 litra wody, a ważona wartość przewodności nie powinna przekraczać 10uS/mm.
